Is er concurrentie?

Ik ben opgegroeid als zoon van Hans en Marijke Koornstra. Mijn vader is inmiddels 89 (!) jaar oud en helemaal gezond. Mijn lieve moeder is 4 jaar geleden overleden. We woonden destijds in België en mijn ouders hadden een Bijbelschool aan huis, leidden een Volle Evangeliegemeente in Brussel en pionierden andere kerken in het Vlaamse land. Tegelijk met al deze verantwoordelijkheden had mijn vader een wereldwijde bediening met evangelisatiecampagnes en genezingsdiensten. Een dynamisch leven! Ik heb het niet van een vreemde 😊

De kerkelijke taart

Oorspronkelijk kwamen mijn ouders uit Nederland. Ook daar werden massale samenkomsten gehouden en vroeg men mijn vader als voorzitter van verschillende koepelorganisaties in het Volle Evangelie en in Pinksteren. Het was ook de tijd van bekende leiders als Jan Zijlstra, Johan Maasbach en Karel Hoekendijk. Ieder had zijn eigen stuk van de kerkelijke taart, en ‘jouw’ stuk verdedigde je met alles wat je had.

Ze begon te huilen

In 2008 raakte ik betrokken bij de Vrij Zijn-weekenden. Wilkin van de Kamp nodigde me uit om één van de drie en later vier sprekers te zijn op deze prachtige conferentie op De Betteld. Samen met Willem Ouweneel, Jan Pool en Wilkin hebben we talloze weekenden verzorgd voor duizenden mensen.

Mijn moeder was in die tijd een vaste bezoeker van Vrij Zijn. Ze genoot met volle teugen dat haar zoon daar stond te stralen. Altijd bijzonder als je ouders trots op je zijn en willen leren van hun kinderen. Ik herinner me een aangrijpend moment waarop ze begon te huilen. Ze zei: ‘Jullie werken zo goed samen en gunnen elkaar alles. Dat was in onze tijd anders. We vochten voor onze plek én onze achterban. Wat was het mooi geweest als wij ook zo met andere leiders omgegaan waren. Het was hard werken met al die concurrentie.’

Ik voel nog steeds haar pijn als ik eraan terugdenk, en heb me toen al voorgenomen om nooit in rivaliteit te denken of te acteren.

Angst en trots

Gisteren hadden we een dag van ons Kairos-netwerk voor kerk- en bedieningsleiders. Met een beperkte groep bouwen we aan vriendschap, praten we over profetische dynamieken in ons land, bidden we voor doorbraken en bemoedigen we elkaar. Ons thema gisteren was: ‘De verhouding tussen lokale kerken en landelijke bedieningen’. Best spannend en tegelijk enorm belangrijk.

In het Koninkrijk van God is geen concurrentie. Want het onderliggende motief van concurrentie is angst of trots: angst om te verliezen of trots omdat je denkt dat je beter bent dan anderen. De taal van de Koning is altijd liefde.

Synergie

Wanneer landelijke bedieningen echt van de Kerk houden en lokale kerkleiders echt van bedieningen houden, dan komt er ruimte voor synergie. Dat is ‘het effect van samenwerking dat groter is dan wat de afzonderlijke partijen in totaal bereikt zouden hebben’. Geven aan elkaar en samen meer ontvangen.

Ik zie uit naar een tijd waarin landelijke bedieningen er echt zijn om de heiligen, die deel zijn van de Kerk, toe te rusten tot dienstbetoon (Efeze 4:11-12) en zo de kerk te zegenen. En ik verlang naar het moment waarop veel meer lokale kerken erkennen dat zij landelijke bedieningen nodig hebben om te groeien in volwassenheid. Zonder competitie of rivaliteit. Zonder van elkaar te stelen, maar elkaar juist zegenend.

Het geheim van David

Laat ik afsluiten met de prachtige woorden uit Psalm 133, waarin David het effect van onbevangen samenwerken blootlegt:

Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het dat broeders (en zusters) ook eensgezind samenwonen. Want daar gebiedt de HEERE de zegen en het leven tot in eeuwigheid.

Laat de kerk herleven. Zonder concurrentie!